No actual contexto xeopolítico, os incentivos deben promover un arraigamento europeo real e efectivo
Europa debe reforzar de maneira decidida os polos de investigación que xa posúe
O texto actual resulta claramente insuficiente en materia de accesibilidade e biosimilares
“A futura Lei de Biotecnoloxía debe lograr un equilibrio adecuado entre innovación, acceso e un investimento estratéxico sólido en Europa” declarou o eurodeputado Nicolás González Casares tras a presentación do proxecto de Lei de Biotecnoloxía. A proposta presentada pola Comisión Europea introduce unha ampliación dun ano do Certificado Complementario de Protección (CCP), unha medida que xera escepticismo, especialmente se se ten en conta que mesmo os medicamentos pediátricos contan unicamente cunha extensión de seis meses.
Con todo, a proposta si reflicte unha lección que a Comisión comezou a interiorizar tras o debate do Paquete Farmacéutico: Europa necesita incentivos para a investigación e a fabricación se quere manter a súa competitividade e resiliencia no ámbito biotecnolóxico.
Aínda así, o texto actual resulta claramente insuficiente en materia de accesibilidade e biosimilares. As medidas dirixidas aos biosimilares non poden limitarse ao marco restrinxido dos denominados “proxectos estratéxicos”. Se a Lei de Biotecnoloxía aspira a contribuír de forma significativa a uns sistemas sanitarios resilientes e alcanzables, debe incorporar unha política europea clara que impulse activamente a investigación e o desenvolvemento de moléculas biosimilares.
O acordo alcanzado no Paquete Farmacéutico establece principios que seguen sendo plenamente válidos neste contexto. Europa debe promover, de maneira clara e coherente, a investigación e a fabricación no seu propio territorio. No actual contexto xeopolítico, os incentivos destinados a este obxectivo deben estar vinculados a un arraigamento europeo real e efectivo. “A proposta tamén identifica ámbitos nos que o Parlamento pode —e debe— mellorar a formulación da Comisión”, explicou Casares.
O parlamentario europeo explicou que, aínda que os ensaios clínicos funcionan de maneira eficaz nalgúns Estados membros, como España, segue sendo necesario avanzar cara a un enfoque verdadeiramente europeo. Isto esixe algo máis que a redución de prazos: require abordar as barreiras estruturais e regulatorias que continúan fragmentando o panorama europeo da investigación clínica.
Por último, Europa debe reforzar de maneira decidida os polos de investigación que xa posúe. Os hubs rexionais xeran economías de escala fundamentais e desempeñan un papel central tanto na investigación preclínica e clínica como no desenvolvemento de terapias avanzadas de alto valor, incluídas as CAR-T académicas.
Deste xeito, a Lei de Biotecnoloxía pode abrir a porta para afrontar un reto longamente pendente: a fenda entre a industria e a investigación pública. Reforzar a investigación básica en Europa e garantir a viabilidade do desenvolvemento de produtos baseados nela son condicións esenciais para construír un modelo de innovación sostible, remarcou o eurodeputado galego.
